بازدیدها: 48
جهان پساکرونا
در دنیای عمدتاً شهری و به هم پیوسته امروزی، شیوع بیماریهای عفونی و ویروسی یک تهدید واقعی برای شهرهای بزرگ محسوب میشود. واقعیت این است که همهگیری و گسترش آن در جهان به سازمان فضایی شهرها و ساختمانها، سبک زندگی و بالاخره بدن انسان در مواجهه با بحران مرتبط است درست مانند بحران کنونی کرونا
شهرسازی پساکرونا
اکنون شهرسازان در حال بازاندیشی بر روی مسائل و نیازهای مهم در برابر همهگیری هستند. این روزها صحبتهای بسیاری درباره تراکم و تجمع جمعیت در مناطق شهری و بالا بودن احتمال شیوع در این مناطق میشود.
فضاهای عمومی
بنابراین شهر های آینده باید دارای پیادهروهای پهن تر و مسیرهای دوچرخه و پیاده بیشتری باشند. از سوی دیگر آنچه کمبودش این روزها در شهرهای متراکم به میزان زیادی احساس می شود، کمبود فضای سبز و یا مکانهای باز برای ورزش و پیادهروی و یا تنفس هوای تازه است. برعکس در شهرهای متراکم امروزی روز به روز از مساحت چنین فضاهایی کاسته و به میزان ساختمانها افزوده می شود.
عریض کردن پیادهروها
نمونه بارز راه حل سریع در روزهای قرنطینه در شهر وین اتخاذ شد. با وجود اینکه در این شهر پارکها و جنگلها و فضاهای باز و مسیرهای دوچرخه زیادی وجود دارد، اما چون خارج شدن از محله بدون دلیل موجه ممنوع بود و برخی از محلات امکانات فضای سبز و یا پیاده روی کمتری داشتند، دولت برخی از خیابانهای این محلات را برای مدت قرنطینه تبدیل به مسیرهای عابر پیاده کرد و عبور و مرور ماشین ها را ممنوع نمود تا مردم بتوانند با خیال راحت و با رعایت فاصله فیزیکی در آنها قدم بزنند. به عبارت بهتر دولت اقدام به عریض نمودن و افزایش مساحت پیاده راهها کرد تا قانون فاصله اجتماعی قابل اجرا باشد. چون وقتی شما قانونی را وضع میکنید باید شرایط اجرای آن را هم فراهم کنید.
فضای سبز
مثال دیگر پیشنهاد ساخت یک پارک با رویکرد حفظ فاصله فیزیکی و استفاده همزمان افراد از آن است: یک نوع امکان تنها بودن در مکان عمومی. این پارک توسط استودیو پرشت پیشنهاد شده است و قواعد جدیدی را در طراحی معماری منظر در نظر گرفته است. این پارک که به شکل اثر انگشت تصور شده، برای یک قطعه خالی در وین طراحی شده است اما میتوان چنین ایده هایی را در هر شهری در سراسر جهان اجرا کرد. بازدید کنندگان توسط خطوط موازی در سراسر منظره مشبک مانندِ پر پیچ و خم هزارتوها (لابیرنتها) که هرکدام دارای دروازهای در ورودی و خروجی هستند، به داخل هدایت می شوند.
فضاهای تجاری
یک مسئله مهم دیگر مسئله حمل و نقل است. ما امروزه شاهد افزایش روزافزون شبکههای مترو در سراسر جهان هستیم ولی حالا شاید باید این رویکرد را تغییر دهیم و به جای آن تعداد اتوبوسهایی که گنجایش افراد کمتری دارند را افزایش دهیم و همچنان روی محلهبندیها تمرکز کنیم. متروها و بزرگراهها نیاز کلان شهرهاست اما در صورت عدم نیاز برای رفتن هر روزه به این شهرها دیگر نیازی به بزرگراه و مترو نخواهد بود و لازم نیست که هر روزه جمعیت زیادی در فضای پر ریسک متروها قرار بگیرند. وقتی که ما اینگونه سفرهای طولانی روزانه را کاهش بدهیم و به خیابانهای محلی برگردیم، مغازهها و بقالیهای کوچک جای سوپرمارکتهای بزرگ را خواهند گرفت و این یعنی ارتباط کمتر و احتمال ابتلای کمتر.
معماری پساکرونا
در مرحله اول حین شیوع دنیاگیری و موقعیت اضطراری، مانند هر وضعیت اضطراری دیگری از قبیل سیل و زلزله و درست مانند تمهیداتی که در زمینه شهری در نظر گرفته میشود، در زمینه معماری نیز اقدامات فوری و موقت برای کنترل اوضاع ضروری است. مثلا جداسازی بیماران و موارد مشکوک، تجهیز مکانهایی برای قرنطینه موقت یا کسانی که در دوره نقاهت به سر می برند، به خصوص احداث و تجهیز بیمارستانهای موقت، انعطاف پذیر و سبکی که قابلیت جابجایی و انتقال سریع را دارند، ایستگاهای مشاوره سلامتی و تامین مایحتاج روزانه و غیره…
خانه
راه حل اول این است که تعداد طبقات آپارتمانها و ساختمانها را کاهش بدهیم به گونهای که واحدها به آسانی از طریق راه پله قابل دسترسی باشند. (همانگونه که در ایده شهر قابل پیمایش در بالا توضیح داده شد) در این حالت به خصوص برای ساختمانهای عمومی و ادارهها باید پلههای پهن، وسیع و در دسترس طراحی کرد و امکان دارد از این پس پله بیشتر خودش را در نمای خارجی و یا داخلی ساختمان به نمایش بگذارد.
آسانسور
برای ساختمانهای بلند مرتبه موجود و یا آینده (در صورتی که همچنان طرفدار داشته باشند) تعبیه تعداد زیادی آسانسور کوچک و خصوصی است. یعنی مثلا هر واحد آسانسور خودش را داشته باشد و همه آسانسورها از حالت عمومی خارج شوند. از طرف دیگر آسانسورها باید هوشمند شوند. یعنی بدون نیاز به زدن دکمه و مثلا با اپلیکیشن موبایل بتوانند کار کنند و بعد از هر بار پر و خالی شدن خودشان را ضدعفونی کنند.
خصوصیتر
ایده زندگی اشتراکی، کار اشتراکی و شعار «حداقل فضای خصوصی، حداکثر فضای عمومی» که در دوران پیش از کرونا بسیار باب شده و طرفدار پیدا کرده بود به طور جدی زیر سوال خواهد رفت و دیگر کسی دلش نمیخواهد در فاصله نزدیک از کسی که سرفه می کند بنشیند و کار کند. بنابراین میزها که در طول دوران مدرنیسم کوچکتر شده بودند و فاصلهها کمتر شده بود به مرور بزرگتر و بزرگتر میشوند و نهایتاً هر کسی یا در خانه یا در سلول خودش کار خواهد کرد و ایده معماری باز و فولدینگ پس از این محبوب نخواهد بود به دلیل اینکه هیچ کدام از پروتکلهای بهداشتی را برآورده نمیکند.
فضاهای جدید، تغییر فضاهای گذشته
به واحدهای مسکونی و اداری بخشهایی اضافه خواهد شد. از جمله در نظر گرفتن یک پیش فضا برای خارج کردن، ضدعفونی کردن و نگهداری لباسها و کفشهای بیرون. یک فضای شستشو و ضدعفونی که در موارد لوکستر می تواند به طور خودکار همه چیز را تمیز کند و در موارد معمولی از طریق تعبیه یک سینک دستشویی برای شستشوی مواد خوراکی و دیگر اقلامی که از خارج از خانه آمدهاند، ماشین لباسشویی و حمام. همه اینها درست در جوار ورودی اصلی خانه قرار خواهند گرفت. خانهها به سمت هوشمندتر شدن پیش خواهند رفت به گونهای که نه تنها درب اتاقها بلکه حتی درب کابینتها هم خودشان بدون لمس دست باز و بسته شوند. به طور کلی هدف تکنولوژی و معماری کاهش حداکثری ارتباط بدن به خصوص دستها با سطوح خواهد بود.
آشپزخانه
بسته شدن دوباره فضای آشپزخانهها به عنوان فضایی که باید بهداشتی و تمیز بماند هم یک راهکار دیگر است.
فضای کار شخصی
در نظر گرفتن فضای کار در خانه برای کسانی که دورکاری میکنند و یا طراحی یک فضای قابل تغییر هم در دستور کار معماران قرار خواهد گرفت. بالکن یا حیاط مستقل یکی از اجزاء مهم خانهها خواهند شد. چرا که در زمان قرنطینه و لزوم رعایت فاصله فیزیکی و ماندن در خانه کاربرد بسیار وسیعی خواهند داشت: از امکان دسترسی مستقیم به هوای تازه و آفتاب گرفته تا تبدیل شدن به صحنهای برای روابط اجتمایی همسایگان و همچنین کاشت و داشت و برداشت سبزیجات و گیاهان مورد نیاز ساکنین خانه.
تهویه مطبوع
از جمله ملزومات دیگر، سیستم تهویه مطبوع و فیلتر هوا برای جلوگیری از ورود هوای آلوده به داخل خواهد بود. اگر در دوران یک همهگیری، ویروس به آسانی بتواند از طریق هوا منتقل شود، این فیلترینگ جلوی ورود آن را به فضای داخلی خواهد گرفت.
مصالح
نکته مهم دیگر انتخاب مصالح است. اینکه چه مصالحی در مقابل ویروس مقاومتر است و یا ویروس بر روی کدام ماده مدت بیشتری زنده می ماند، تأثیر به سزایی در انتخاب مواد به کار برده شده در ساختمان دارد.
به نظر می رسد مشخصاً ویروس کرونا بر روی سطوح صاف مانند پلاستیک (۷۲ ساعت) و فولاد ضد زنگ (۴۸ ساعت) و مدت زمان کوتاه تری روی کاغذ، مقوا یا لباس (۲۴ ساعت) می تواند زنده بماند. بزرگترین شگفتی عملکرد مس است. بروی سطوح مسی ویروس در چهار ساعت از بین می رود. در سال ۲۰۱۵، محققانی که با یک کمک هزینه وزارت دفاع کانادا کار می کردند، میزان آلودگی را در سه بیمارستان مقایسه کردند و دریافتند که در هنگام استفاده از آلیاژهای مس، میزان آلودگی ۵۸% کاهش مییابد. مطالعه مشابه هم در سال ۲۰۱۶ در یک بخش مراقبت های ویژه کودکان انجام شد که کاهش چشمگیر در میزان عفونت را نشان میداد.
بنابراین میتوان مس و آلیاژهای آن مانند برنج را به معماری برگرداند و آنها را مثلا در دستگیره درها و سطوح فلزی دیگر به کار برد. در کف خانهها بهتر است یا اصلا از فرش استفاده نکنیم یا از فرشهای سبک قابل شستشو استفاده شود. به طور کلی باید همیشه بهداشت مینیمالیستی را در نظر داشت. لینونئوم یکی از مصالح پیشنهادی به عنوان کف پوش است که هم قابل شستشو است و هم از مواد طبیعی گرفته شده و خاصیت ضدباکتریایی دارد و از این لحاظ از وینیل بهتر عمل میکند. این نوع کف پوش معمولا در بیمارستانها مورد استفاده قرار میگیرد. مارمولئوم فوربو(Marmoleum Forbo) هم یکی دیگر از مصالح کف است که خاصیت میکروب کشی دارد و ممکن است در آینده مورد استفاده خانگی هم قرار بگیرد. نانومتریالها هم از جمله مصالح مورد استقبال در صنعت معماری داخلی خواهند بود.
انرژی
خانهها علاوه بر در نظر گرفتن تمام این موارد به سمت استقلال در تولید انرژی مورد نیاز و آب آشامیدنی و مایحتاج زندگی خواهند رفت. استفاده از سلولهای خورشیدی و برجهای بادی برای تولید انرژی و در نظر گرفتن زیرزمین یا پشت بام و یا حیاط برای کاشتن گیاهان و همچنین تعبیه فریزرهای بزرگ برای ذخیره مواد غذایی فاسدشدنی و محصولات خانگی هم در مراحل توسعه معماری جدید قابل پیشبینی است.
- گروه تخصصی رویال هوم آماده همکاری باسازنده های گرامی در زمینه طراحی نما، طراحی داخلی،بازسازی خانه های قدیمی، آزمایشگاه مکانیک خاک، بتن، جوش،سیستم برق هوشمند، شیشه هوشمند ، پتینه کاری و همچنین متریال چوب ترموود و بتن شفاف می باشد.